Przebywam przez parę dni u rodziców i jak na talerzu mam podane, że jestem ich mieszanką. Moja Mama ciągle opowiada o ludziach, relacjach, sytuacjach z przeszłości, przypomina ciągle miłe chwile ze swojego, albo z mojego dzieciństwa, wspomina swoją pracę i że zawsze była w niej ceniona i wszystko potrafiła załatwić.
Opowiadała mi, że jej Tata zabierał ją i jej siostrę do opery (bardzo kochał muzykę). Lubiła chodzić nie dlatego, aby rozwijać swój kunszt kulturalny, ale z innego powodu – ponieważ w przerwie cała rodzina szła do baru na… bułkę z szynką, która w czasach jej dzieciństwa była największym rarytasem 😉 Śmiałyśmy się do rozpuku. Moja Mama przejmuje się, jak komuś się źle dzieje (nawet obcemu), od razu chce pomóc, zawsze staje po stronie osoby „poszkodowanej”. Jej dzieci są święte i nigdy niczego złego nie robią 😉 Ciągle uśmiechnięta, komunikuje się ze mną poprzez pytania i rozmowę.
Mój Tata… to trochę inna bajka 😀 Wygłasza swoje wielominutowe zdanie na różne tematy (głównie polityczne) niczym prezydent na orędziu, bez względu na to, czy akurat prowadzimy z Mamą rozmowę na inne tematy, czy nie. Jemu się coś przypomniało, to opowiada i nie należy mu przerywać 😉 Słuchamy przez chwilę, a potem informujemy, że nam przerwał i kontynuujemy rozmowę 😉 Komunikuje się w sposób dyrektywny, nie zadając pytań, a wydając polecenia. Bardzo wyraźnie się wszystkim emocjonuje, a cierpliwość nie jest jego mocną stroną.
Przyszedł do mnie pół godziny temu z talerzem, na którym leżała kanapka pokrojona na małe kawałeczki (jak dla dziecka) i niczym narodowy bohater ogłosił: „Zrobiłem Ci śniadanie! Twoja ulubiona kanapka!” Nie czy bym chciała, czy jadłam już coś wcześniej. Nie widział, że jadłam, to pewnie nie jadłam 😉 Ze wszystkich 5 składników lubię tylko jeden, ponieważ wiedzę na temat moich ulubionych smaków zaczerpnął ze znanego tylko jemu źródła, ale i tak podziękowałam z uśmiechem i zjadłam z apetytem ;D
Czy Ty też widzisz w sobie swoich rodziców?
Brak komentarzy